Συμφωνία της μοναξιάς

Η βροχή δεν έλεγε να σταματήσει μα δεν με ενοχλούσε πια γιατί ένιωθα πως έχω λυτρωθεί. Βγήκα στις σκάλες, ώρες μετά το γράψιμο, όταν είχε αρχίσει ήδη να νυχτώνει. Απολάμβανα κάθε σταγόνα με κλειστά μάτια ώσπου έφτασε ένα μεγάλο αμάξι. Ήταν οι φίλες μου, η Τζέμα, η Άννα, η Βέρα και η Φλορ. Φεύγουμε Λορένα, σου έχουμε έτοιμο το εισιτήριο, πάμε Αργεντινή! Μάζεψε τα έχουμε πολλά να δώσουμε και πολλά ακόμη να μάθουμε. Αφήσαμε το διαμέρισμα στη Μονμάρτη και αγοράσαμε σπίτι στο Ροσάριο. Τα υπόλοιπα στο δρόμο, μάζεψε τα απαραίτητα και φύγαμε! Έκπληξη ήταν αυτό που ένιωσα ή ελπίδα; Στον πιο οργανωμένο, αγχωτικό και σκεπτόμενο άνθρωπο ζήτησαν να πάρει απόφαση δευτερολέπτων!